به گزارش اخبار اقتصادی؛ اجاره یک دارایی می تواند به دو صورت اجاره عملیاتی و اجاره سرمایه انجام شود. هر یک از این روش ها دارای مزایا و معایبی است که موجر و مستاجر هنگام تصمیم گیری برای انتخاب روش اجاره خود باید به آنها توجه کنند.
اجاره سرمایه چیست؟
درآمد حاصل از سرمایه که در بین تحلیل گران کشور ما به عنوان درآمد به شرط تملک شناخته می شود. این ترتیبی است که به مستاجر اجازه می دهد تا به طور موقت از یک دارایی استفاده کند در حالی که مالکیت دارایی به مستاجر منتقل می شود. البته اجاره سرمایه ای متفاوت از اجاره به شرط تملک است که در پایان مدت اجاره، مالکیت دارایی به موجر منتقل می شود. تفاوت اصلی بین اجاره سرمایه ای و اجاره عملیاتی در محدوده مالکیت است. زمانی که یک شرکت کالایی را به شرط تملک اجاره می کند؛ شما مالکیت دارایی را در ترازنامه خود ثبت می کنید و به عنوان مالک دارایی شناخته می شوید. اجاره سرمایه بسیار شبیه به خرید اقساطی یک دارایی است، در حالی که در اجاره عملیاتی، هیچ حق مالکیتی به مستاجر اعطا نمی شود.
فرصت آربیتراژ چیست؟
معایب، مزایا و شرایط اجاره با شرط تملک
در خصوص اجاره سرمایه باید یکی از ۵ شرط زیر رعایت شود که با توجه به استهلاک دارایی در بررسی این ۵ شرط باید رعایت شود.
- در پایان مدت اجاره، مالکیت ملک به مستأجر می رسد.
- اجاره امکان خرید ارزان را دارد.
- دوره اجاره باید حداقل 75 درصد از عمر اقتصادی دارایی را پوشش دهد. هر چند مشمول تصرف نیست.
- ارزش فعلی پرداخت‌های اجاره آتی حداقل 90 درصد ارزش منصفانه امروز دارایی است.
- ملک دارای ماهیت خاصی است که فقط مستأجر می تواند پس از پایان مدت اجاره از آن استفاده کند.
با توجه به افزایش دارایی ها، اجاره با شرط تملیک باعث می شود برخی از نسبت های مالی شرکت مانند نسبت سودآوری دارایی ها با تغییراتی که مورد نظر شرکت نیست همراه شود. از طرفی این نوع اجاره باعث می شود شرکت با افزایش هزینه استهلاک مواجه شود که بر سود خالص گروه تاثیر می گذارد. این معایب مستاجر را صاحب ملک می کند.
معیارهای ارزیابی مالی چیست؟
اجاره عملیاتی یا اجاره بلندمدت چیست؟
اجاره عملیاتی از دو جهت با اجاره سرمایه متفاوت است. یک جنبه ساختار درآمد و جنبه دیگر رفتار حسابداری در این زمینه است. در ابتدا، اجاره های عملیاتی به عنوان تامین مالی خارج از ترازنامه محاسبه شد. که برای پایین نگه داشتن نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام، دارایی ها و بدهی های اجاره شده مربوط به پرداخت های اجاره آتی در ترازنامه شرکت را شامل نمی شود. اجاره های عملیاتی در آن زمان به شرکت ها اجازه می داد که دارایی ها و بدهی های زیادی را در ترازنامه خود حمل نکنند.
به روز رسانی استانداردهای حسابداری بین المللی، شیوه نگهداری اجاره های عملیاتی خارج از ترازنامه را تغییر داد. شرکت های دولتی از سال 2018 و شرکت های خصوصی از سال 2019 مجبور شدند دارایی های حق استفاده و بدهی های اجاره را در ترازنامه ثبت کنند. برای تعیین نوع اجاره، اجاره نامه باید دارای شرایط خاصی مطابق با اصول پذیرفته شده حسابداری (GAAP) باشد که آن را از ثبت به عنوان اجاره سرمایه معاف کند. شرکت‌ها باید معیارهای متعددی را داشته باشند که به تست‌های «خط روشن» نیز معروف است، که قبلاً به آنها اشاره کردیم. آزمایش هایی که تعیین می کند آیا اجاره ها باید به عنوان اجاره عملیاتی یا سرمایه ای ثبت شوند. اگر هیچ یک از این شرایط برآورده نشد؛ اجاره را می توان به عنوان اجاره عملیاتی طبقه بندی کرد. اگر یکی از شرایط فوق را در نظر بگیرید؛ اجاره احتمالا سرمایه است.
منبع:اکوایران
