زمانی مثلث برمودا جذابیتی دیوانه‌وار برای مردم سرتاسر جهان داشت و داستان‌های زیادی در مورد آن روایت می‌شد. برخی در تلاش بودند که توضیحی علمی برای اتفاقات آن منطقه بیابند و برخی دیگر نیز توضیحاتی فراطبیعی را ارائه می‌دادند. هرچند این روزها دیگر کمتر کسی توجهی به این منطقه می‌کند.
همه‌چیز در سال ۱۹۴۵ شروع شد. زمانی که ۵ فروند هواپیمای نظامی آمریکایی به‌سمت این منطقه پرواز کردند. کمی پس از ورود به مثلث برمودا بود که فعالیت های عجیبی شروع شد و یکی از خلبان‌ها در تماس با برج مراقبت اعلام کرد که تمامی تجهیزات جهت‌یابی هواپیما از کار افتاده‌اند. پس از چند ثانیه ارتباط با برج مراقبت شد و هیچکدام از هواپیماها نیز پیدا نشدند.
این اتفاق همچون بمبی در جهان صدا کرد و باعث شد که افسانه مثلث برمودا متولد شود. برخی از افراد یادشان افتاد که پیشتر نیز در این منطقه اتفاقاتی رخ داده است. مطبوعات یادآور شدند که در سال ۱۹۱۸ نیز یواس‌اس سایکلوپ، بزرگترین ناوگان نیروی دریایی آمریکا با ۳۰۹ خدمه در این منطقه ناپدید شده است. گمانه‌زنی‌ها درباره منشاء این اتفاق آغاز شد.
عده‌ای این اتفاق را به موجودات فضایی مربوط دانستند و گفتند که آنها انسان‌ها را برای آزمایش می‌ربایند و به سیاره خود منتقل می‌کنند. گروهی دیگر گفتند که برمودا دریچه این جهان برای رفتن به گذشته یا آینده است. برخی نیز آن را دریچه‌ای برای رفتن به جهانی دیگر می‌دانستند و می‌گفتند که افراد گم شده زنده هستند.
هرچند فعالیت مثلث برمودا متوقف نشد و در چندین حادثه دیگر هواپیماها، کشتی‌ها و قایق‌های مختلف غرق شدند. آخرین مورد نیز به سال ۱۹۶۹ مربوط می‌شد. همزمان با آرام‌شدن جو مربوط به رخدادهای غیرطبیعی نوبت به دانشمندان رسید که توضیحات علمی خود را ارائه کنند. یکی از این توضیحات به قطب‌نما مربوط می‌شد.
در آن زمان کشتی‌ها از قطب‌نما استفاده می‌کردند و هنوز خبری از جی‌پی‌اس نبود. دو منطقه در کره زمین وجود دارد که در آنها قطب‌نما به‌جای شمال مغناطیسی، شمال واقعی را نشان می‌دهد. اگر یک دریانورد به این تفاوت که گاهی می‌تواند تا ۲۰ درجه هم باشد توجه نکند، خود را در موقعیتی بسیار خطرناک خواهد یافت. علاوه بر مثلث برمودا منطقه‌ای در ژاپن نیز به‌نام دریای شیطان وجود دارد که گاهی دریانوردان تازه‌کار در آنجا دچار مشکل می‌شوند.
توضیح دوم به جریان آبی گلف استریم مربوط می‌شود. این جریان سرعت بسیار بالایی دارد و همچون رودخانه‌ای خروشان در زیر اقیانوس در حرکت است. همین نیز باعث می‌شود که اگر مشکلی برای یک هواپیما یا کشتی پیش بیاید، فورا به منطقه‌ای بسیار دور منتقل شود و هیچ اثری از آنها یافت نشود.
برخی دیگر فعالیت های جنجالی مثلث برمودا را به الگوی آب‌وهوایی ناپایدار کارائیب-اطلس مربوط می‌دانند. در واقع در این منطقه به‌طور ناگهان توفان‌های بسیار شدید رخ می‌دهد و در زمان کوتاهی نیز محو می‌شوند. چنین چیزی برای یک خلبان یا ناخدای کشتی خوشایند نخواهد بود.
حتی کارشناسان استرالیایی وجود گاز متان در این منطقه را از دلایل غرق شدن ناگهانی کشتی‌ها عنوان کردند. آنها در یک مدل کوچک نشان دادند که وقتی گاز متان در حجم زیادی آزاد شود، باعث شکل‌گیری حباب خواهد شد. در این حالت چگالی آب کاهش پیدا می‌کند و کشتی دیگر نمی‌تواند شناور باقی بماند. غرق شدن سریع کشتی آن را در اختیار جریان گلف‌استریم قرار می‌دهد. همین نیز سبب می‌شود که دیگر هیچ نشانه‌ای از کشتی یا خدمه آن دیده نشود.
اما همه اینها به‌کنار، چرا دیگر رسانه‌ها به‌مثلث برمودا نمی‌پردازند؟ اول از همه اینکه بررسی‌ها نشان داده است حوادث رخ داده در این منطقه دریایی بیشتر از سایر دریاها و اقیانوس‌های جهان نیست. به‌بیانی دیگر این اتفاقات ممکن است در هر منطقه‌ای رخ دهد و همیشه نیز یک توضیح علمی برای آن وجود دارد. امروزه حتی برمودا در میان ۱۰ منطقه دریایی با بیشترین حادثه نیز قرار ندارد.
البته تجهیزات هوانوردی و دریانوردی نیز در اواخر قرن بیستم پیشرفت قابل توجهی داشتند و همین هم باعث شد که دیگر نه هواپیمایی و نه کشتی خاصی در این منطقه ناپدید نشوند. هرچند که روزنامه‌ها و مجلات برای فروش بیشتر و جلب توجه هر حادثه‌ای در اقیانوس اطلس را به‌عنوان فعالیت جدید مثلث برمودا مطرح می‌کردند.
در نهایت به‌تدریج اکثر مردم توضیحات علمی ارائه‌شده برای مثلث برمودا را پذیرفتند و به‌این باور رسیدند که این منطقه جادویی نیست. رویکرد جدید عامه مردم نیز سبب شد که رسانه‌ها دست از داستان‌سرایی بردارند. به‌همین خاطر است که این روزها مثلث برمودا ساکت است و خبری پیرامون فعالیت های آن منتشر نمی‌شود.
