منطقه موسوم به «مثلث برمودا» از مدت‌ها پیش در کانون گمانه‌زنی‌های شبه‌علمی و حتی خرافه بوده و بسیاری افراد ادعا کرده‌اند که این منطقه وسیع در اقیانوس شواهد و مدارک غیرقابل انکاری از دخیل بودن نیروهای اَبَرطبیعی ارائه می‌دهد. اما دانشمندی از دانشگاه سیدنی استرالیا با رد این اظهارنظرها، می‌گوید که مثلث برمودا پدیده خاص و عجیبی نیست.
در حالی که مثلث برمودا سال‌ها به علت ناپدید شدن کشتی‌ها و هواپیماها در این منطقه خبرساز شده است، اما «کارل کروسلنیکی» (Karl Kruszelnicki) می‌گوید که این منطقه نیز در ارتباط با میزان ناپدید شدن کشتی و هواپیما مانند سایر مناطق دنیا است به خصوص اگر به شدت ترافیک تردد دریایی و هوایی از این منطقه توجه داشته باشیم.
کروسلنیکی بر اساس این یافته‌ها می گوید که مثلث برمودا واقعا هیچ جنبه اسرارآمیزی ندارد. او در عوض بر این باور است که بسیاری از ناپدیدشدن‌ها ریشه در شرایط بد آب و هوایی یا حتی ضعف تصمیم‌گیری افراد دخیل در مسافرت دریایی یا هوایی داشته است و ارتباطی با موجودات بزرگ دریای، نیروهای فراطبیعی یا موجودات بیگانه فضایی ندارد.
اسرار مثلث برمودا حدود ۷۰ سال گذشته در کانون حدس و گمان‌های عمومی بوده است و بسیاری بر این عقیده اند که حوادث این منطقه ممکن است مرتبط با نیروهای فراطبیعی باشد. این منطقه از بخش غربی اقیانوس اطلس شمالی به تصورات و تخیلات انسان‌ها دامن زده و حتی برخی گفته‌اند که ممکن است موجودات بیگانه فضایی اقدام به ربودن کشتی‌ها و هواپیماها می‌کنند.
اما کروسلنیکی می‌گوید که به احتمال زیاد علت حوادث در این منطقه اشتباهات انسانی و شرایط بد آب و هوایی است. وی با اشاره به یک مورد معروف از ناپدید شدن در مثلث برمودا آن را دلیلی بر اشتباهات انسانی می‌داند. در سال ۱۹۴۵، پرواز شماره ۱۹ – گروهی از پنج بمب افکن نیروی دریایی آمریکا – در این مثلث ناپدید شدند. با وجود تجسس برای یافتن لاشه هواپیماهای مفقود شده، هیچ نشانه‌ای از لاشه این هواپیماها هیچگاه پیدا نشد و این مساله به رمز و راز مثلث برمودا دامن زد.
کروسلنیکی می‌گوید از میان ۱۴ خدمه این هواپیماها تنها یک نفر از آنها واقعا خلبان باتجربه‌ای بوده است. او همچنین می‌گوید که مشخص شده این خلبان تصمیمات بدی گرفته و در روز پرواز نیز خمار بوده و حال مساعدی نداشته است.
او همچنین می‌گوید که شرایط آب و هوایی در روز پرواز شماره ۱۹ توفانی بوده و ارتفاع امواج تا ۱۵ فوت می‌رسیده است. یادداشت‌های پیام‌های رادیویی از این پرواز نشان می‌دهد که خلبان اصلی و سایرین در خصوص مسیر پرواز اختلاف نظر داشته‌اند.
علاوه بر این «چارلز تیلور» خلبان اصلی اعتقاد داشت که بر فراز «فلوریدا کیز» قرار دارند و قطب‌نمای او درست کار نمی‌کرده است. او با کمک‌خلبان مخالف بوده و پرواز را به جای غرب به سمت شرق هدایت کرده و احتمالا هواپیما را بیشتر وارد اقیانوس اطلس کرده است. آیا این اشتباهات انسانی می‌تواند توضیحی برای ناپدید شدن پرواز شماره ۱۹ باشد؟
با وجود شرایط بد آب و هوایی و کمبود سوخت ممکن است که پرواز شماره ۱۹ دچار مشکل شده و به درون دریا سقوط کرده باشد و به علت عمیق بودن اقیانوس در آن منطقه پیدا کردن لاشه هواپیما دشوار است.
