سینمای ایران با انتشار نسخه غیرقانونی فیلم «برادران لیلا» به استقبال سال 1402 رفت ، خبری که خیلی زود به مهمترین سرفصل بسیاری از رسانه های داخلی تبدیل شد و بر چالشهای سینمای بحران زده ای که در دوسال گذشته با بدبیاری عجیبی (کرونا و التهابات اجتماعی ) مواجهبود و حتی بیم تعطیلی و زمین گیر شدن آن میرفت افزود. درست زمانی که سینماداران چشم انتظار حضور مخاطبان در سالن ها بودند مصداق بارز این مصرع معروف شعرسعدی که «من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم میرود » با تعجب می دیدند که چگونه فرصت طلایی نمایش فیلم «برادران لیلا »از دست میرود.
به گزارش اعتمادآنلاین، فیلمی که در خوشبیانه‌ترین حالت می‌توانست صحنه ای باشکوه از صف طویل مخاطبان مقابل سینماها ترسیم کند و مخاطبان بیشماری را به سالن ها جذب کند اما نشد آنچه باید میشد ، با عرضه فیلم در پلتفرم های خارجی ، نسخه باکیفیت فیلم« برادران لیلا» به سادگی آب خوردن در فضای مجازی و اینترنت دست به دست شد و مردمی که ولع تماشای آن را داشتند.
در روزهای گذشته هم دیدیم که دو طرف ماجرا (سازمان سینمایی و سازندگان فیلم )چگونه جوسینما را ناآرام کردند وبه جان هم افتادند و انتشار نسخه غیرقانونی فیلم را به گردن یکدیگر انداختند . تنها نکتهای که هم که در لابهلای نامه پراکنی ها وصحبت هایشان دیده نشد نجات سینمای بی‌مخاطب بحران زده بود و این علامت سوال را در ذهن به وجود میآورد که چرا کسی به فکر سینما نیست؟ آقایان متوجه هستند که متضرر اصلی این وسط سینماست؟
ما در گفت وگو با سید جمال ساداتیان ابعاد انتشار نسخه غیرقانونی فیلم برادران لیلا را بررسی کردیم با این پرسش که چند نفر نسخه غیرقانونی فیلم را تماشاکردند و اگر این فیلم در سینماها اکران میشد چقدر میفروخت؟
سید جمال ساداتیان که مسئولیت پخش فیلم «برادران لیلا»در ایران را به عهده دارد،معتقد است از زوایای مختلف می توان پخش غیرقانونی فیلم «برادران لیلا» را مورد ارزیابی قرار داد. او به اعتمادآنلاین میگوید:« پرسش اول این است که وقتی فیلمی مجوزساخت سینمایی از وزارت ارشاد دارد چرا برای پخش در سینماها باید دچار حواشی پایان ناپذیر شود؟ مشکل پروانه نمایش فیلم «برادران لیلا» در سینمای ایران موضوع جدیدی نیست ، فیلم های «به رنگ ارغوان» ، «متری شیش و نیم» ، «دایره زنگی »، «چهارشنبه سوری »، «برف روی کاج ها »، «انتهای خیابان هشتم »و… را که خودم تهیه کردم دچار همین حواشی دست و پا گیر بودند و لی در نهایت مشکلات اداری آن ها حل شد.»
ساداتیان میگوید:« اما نکته ای که وجود دارد این است که ای کاش این حواشی های پایان ناپذیر ناشی از تصمیم مدیران وزارت ارشاد باشد اما متاسفانه حل غالب این جنجال ها ، از حوزه اختیار مدیران وزارت ارشاد خارج است. چرا که نگاه امنیتی همانطور که روی اکثر مسائل کشور سایه افکنده است در حوزه هنر هم با شدت بیشتری وجود دارد و اهالی سینما اتفاقا این دخالت ها را بیشترحس می کنند . درباره فیلم «برادران لیلا» تا جایی که می دانم موضوع امنیتی شده واز آنجایی که سازمانهای امنیتی در کشور کثرت دارد وسلائق آنها گاهی با هم متفاوت است به همین دلیل گاهی صاحبان فیلم ها در حالت بلاتکلیفی قرار می گیرند ، و همین مساله باعث شد تصمیم گیری در مورد نمایش فیلم «برادران لیلا»از وزارت ارشاد خارج شود. »
این تهیه کننده در بخش دیگری از صحبت خود میگوید:« پرسش دیگر من این است چرا یک فیلم را با مباحث امنیتی آغشته میکنند ، چرا یک فیلم باید با حواشی غیر معمول آنقدر بزرگ می شود که نتوان برای اکران آن تصمیم قاطع گرفت؟ همه میدانستند فیلم «برادران لیلا »به کمپانی خارجی فروخته شده ، طبق قراردادی هم که با طرف خارجی دارند بعد از نمایش سینمایی باید کپی نمایش خانگی آن عرضه شود. ازسه ماه قبل سازندگان فیلم این موضوع را به وزارت ارشاد اطلاع رسانی کرده بودند و می دانم مصرانه خواهان کسب تکلیف نمایش برادران لیلا در ایران بودند .»
به گفته ساداتیان اگر فیلم «برادران لیلا »در سینماها نمایش داده میشد انگ توقیف از وزارت ارشاد رفع میشد و نحوه استقبال مخاطب از فیلم طور دیگری شاهد بودیم و قطعا با نمایش فیلم در سالن های سینما جلوی هر گونه سو استفاده از فیلم از همه سلب میشد:« امروز قاطعانه می گویم این حواشی به وجود آمده باعث شد ظرف مدت خیلی کوتاهی ،بالای 30 میلیون فیلم را ببینند.
ساداتیان میگوید:« در ایام عید دیدن فیلم « برادران لیلا» نقل مجالس دید و بازدیدهای نوروز شده بود با این ولعی که مردم فیلم را غیرقانونی دیدند اگر به صورت قانونی به تماشای آن مینشستندو هر نفر بابت نمایش فیلم هزار تومان به تهیه کننده فیلم پرداخت میکردندقطعا تهیه کننده به درآمدی بالای 30 میلیارد تومان می رسید.این بسیار باعث تاسف است که چرا شرایطی فراهم نکردیم که ابتدا فیلم در سینماها نمایش داده شود و بعد به صورت قانونی در نمایش خانگی عرضه شود.»
تهیه کننده فیلم «متری شیش و نیم» میگوید:« در قیاس با دیگر ساخته های سعید روستایی مطمئن بودمکه نمایش فیلم در سینماها هم با استقبال خوب مردم مواجه میشود. سعید روستایی نزد افکار عمومی جایگاه قابل اطمینانی به دست آورده اما این وسط آنچه اهمیت داشت نمایش فیلم در سینماها بود. از آنجایی که در دوسال گذشته سینما با بدبیاری عجیبی مواجه شده بود از یک طرف کرونا و از سوی دیگر التهابات اجتماعی شش ماه گذشته باعث فلج شدن اقتصاد سینما شد نمایش «برادران لیلا» دربازسازی اقتصاد سینما موثر بود.»
این تهیه کننده درباره باز شدن پای عموم مردم به سینماها می گوید:« تعارف که نداریم بعضی فیلم ها در جذب مخاطب موفق نیستند، نمونه آن فیلم هایی است که در جشنواره امسالبه نمایش گذاشته شدند. بر اساس نظر کارشناسان نمایش این فیلم ها درسینماها نه تنها به توسعه اقتصاد سینما کمک نمی کند که این فیلم ها ریزش مخاطب را تشدید می کند .تصور کنید در این شرایط اقتصادی نمایش فیلم «برادران لیلا» چقدر به اقتصاد سینما کمک می کرد؟ »
ساداتیان معتقد است:« قطعا فیلم تاثیر گذار هم موافقین سینهچاکی دارد و هم مخالفین جدی.اساسا خاصیت سینمای اجتماعی همین است که مخاطب بعد از تماشای فیلم درباره اثر صحبت کند و به فکر واداشته شود. به جای آنکه مردم در خیابان مطالبات خود را مطرح کنند باید فرصت داده شودکه در فیلم ها این مطالبات مطرح شود.قطعا اندیشه بشر خالی از خطا نیست ولی باید فرصت داده شودکه به مرور زمان بر اساس نظر مخاطبین این مباحث اصلاح شود. امیدوارم از این تجربه تلخ موجود و تجارب تلخ گذشته درس بگیریم و این اشتباهات را تکرار نکنیم. گرچند بعید به نظر می رسد.»
ساداتیان درباره استقبال این روزهای مخاطبان از فیلم های روی پرده می گوید: «با توجه به نگرانی که برای افزایش قیمت بلیت سینماها وجود داشت اما آنچه این روزها می بینیم مخاطبان با بلیت 60 هزار تومانی از فیلم «فسیل» استقبال می کنند و ظرفیت سالن های این فیلم پر است. این یعنی مخاطبان با فیلمی ارتباط برقرار کنند با بلیت 60 هزار تومانی هم به سینماها می روند. اما پرسشی که وجود دارد چرا وظیفه جذب مخاطب باید بر عهده یک فیلم باشد و فیلم های دیگر سینماها مورد توجه مخاطب نیست؟»
