سانسور سکانس تکان دهنده جسد لادن مستوفی امیر آقایی در «گناه فرشته»!

در روزهای اخیر سانسور دو مجموعه تلویزیونی «سرزمین مادری» و «گناه فرشته» در شبکه سراسری تلویزیون خبرساز شد. حذف هایی که در نهایت به نظر می رسد اهداف تصمیم گیرندگان را برآورده نکرده است. چرا که صحنه های حذف شده با توضیحاتی درباره سانسور سریال در فضای مجازی منتشر شد و علاوه بر دیده شدن توسط افرادی که حتی یک فریم از این سریال ها را ندیده بودند، تبلیغات بیشتری را نیز به همراه داشت.

پیش از این، مواردی مانند ممنوعیت یک فیلم یا تعطیلی یک برنامه تلویزیونی نوعی تبلیغات در نظر گرفته می شد و نسبت به آن هشدار داده می شد. اگر فیلمی بعد از توقیف اکران می شد خیلی بیشتر از حد معمول می فروخت، مورد توجه قرار می گرفت یا اگر مجری یا برنامه ای توبیخ می شد و تعطیل می شد، محبوبیتش دو برابر می شد.

این وضعیت می تواند به نشریات سریالی نیز برسد. به خصوص اکنون که کاربران برای تماشای یک مجموعه مبلغ قابل توجهی به پلتفرم استریم می پردازند. بر این اساس گاهی انتشار صحنه های حذف شده در فضای مجازی اقدامی تبلیغاتی از سوی تولیدکنندگان برای جذب مخاطب بیشتر علاوه بر حرکت اعتراضی تلقی می شود.

در روزهای اخیر حذف سکانس های سریال «سرزمین مادری» خبرساز تلویزیون شد; کمال تبریزی (کارگردان سریال) بلافاصله ماجرا را در معرض دید عموم قرار داد و از مخاطبانش عذرخواهی کرد. انتقاد اصلی تبریزی هجوم تلویزیون و عدم آگاهی از نحوه انتقال بود. اما فراتر از این انتقادات، چیزی که بیش از همه مورد توجه عموم قرار گرفت، نمایش اولیه فیلمی در فضای مجازی بود که صحنه های حذف شده سریال «سرزمین مادری» را نشان می داد.

در ساعات اخیر سازندگان سریال دیگری در شبکه نمایش خانگی صحنه ای از آن را منتشر کردند که حذف شد. «گناه یک فرشته» ساخته حامد عنقا حالا که به قسمت دوم رسیده و منتظر استقبال عمومی است، با یادآوری تیزر قبلی منتشر شده، سانسور یک ثانیه ای را به اطلاع بینندگان خود می رساند. اتفاقی که تا این حد به خرج پلتفرم صدا و سیما و همچنین سازندگان به پایان نرسیده است.

اما در کنار تحولات اخیر ذکر شده در این گزارش، شایان ذکر است که در گذشته تیغه تیز سانسور علیرغم مشکلاتی که برای سازندگان به وجود آورده بود، راهی برای فرار از انتقادات نیز فراهم کرده بود.

در این مسیر تنها راه باقی مانده «تعامل» است; تعامل تصمیم گیرندگان و سازندگان، تعامل هنرمندان و مدیران در مورد محتوا و آنچه قرار است تولید و توزیع شود. اتفاق نظری که در نهایت رضایت و اعتماد مخاطب را به همراه دارد و گرایش کمتری به شبکه های خارجی را تشویق می کند.