به گزارش شفقنا اخمی به نقل از تسنیم، حمیدرضا امام قلی تبار درباره موضوع مسکن کارگران اظهار داشت: در سال های اخیر با خارج شدن کنترل اقتصاد از دست مسئولان و ناتوانی آنها در مهار تورم، ضربات جبران ناپذیری وارد شده است. بر پیکرهای آسیب پذیر عشر وارد شده و عمدتاً کارگر جامعه وارد شده است. اما اگرچه این قشر حتی تا سرحد بقای معیشت خود را کاهش داده است، اما نتیجه این روند چیزی جز فروپاشی اقتصادی و مهاجرت اجباری این افراد به پایین ترین دهک ها نبوده است.
وی ادامه داد: با نگاهی به رشد تورم در سالهای اخیر که به سطح درآمدی دهکهای پایین کشور توجهی نشده است، میبینیم که علیرغم کاهش نجیبانه هزینههای ضروری توسط این گروه، حداقل هزینههای معیشتی به این صورت است. با توجه به اینکه مسکن، درمان و غذا هنوز تحت پوشش است، برای این خانوارها سخت شده است، در این میان هزینه مسکن یا بهتر است بگوییم هزینه فوق العاده که سهم خود را در سبد معیشت قرار داده است، اولاً برای کسانی که از وضعیت بد مسکن رنج می برند. حداقل 70 درصد و برای کسانی که به دنبال مسکن با محدودیت هستند، اگر مسکن بدی نداشته باشند، معادل 85 درصد سبد حمایتی را پوشش می دهد.
امام قلی تبار با بیان اینکه طبق تعبیر این موضوع، فقرای مسکن به کسانی اطلاق می شود که عمدتاً دارای منازل شخصی یا مستاجر در حاشیه شهرها هستند، گفت: این دسته از افراد از نظر خدماتی مانند آب، برق، محدود هستند. گاز. و بهداشت، یا اندازه خانه ها: آنها خسته یا خارج از کلاس زندگی می کنند. البته طبق آمارهای بین المللی، میانگین سهم مسکن در سبد خانوارها 18 تا 20 درصد است که حداقل سه برابر میانگین ایران متفاوت است.
این فعال صنفی تصریح کرد: این روند که در دو سال اخیر شدت گرفته، خرید مسکن را به کلی از ذهن خانوارهای بی خانمان حذف کرده است، اگر کارگری بخواهد خانه ای متوسط با متراژ تقریبی 70 متر بخرد. ، باید حدود 1.75 میلیارد تومان بپردازد که با فرض اینکه هر کارگر 50 درصد از حقوق ماهیانه خود را پس انداز کند و قیمت خانه ثابت باشد، در یک حالت خوش بینانه بیش از 30 سال طول می کشد تا طعم مالکیت را احساس کنید. خانه
وی گفت: به همین دلیل موضوع خرید مسکن برای این قشر به یک آرزوی دست نیافتنی تبدیل شده است به طوری که کارگران به شدت به خانه های استیجاری روی آوردند که متعاقباً تقاضا برای خانه های استیجاری را افزایش داد که به نوبه خود باعث افزایش اجاره بها خواهد شد. تامین حداقل 70 تا 80 درصد مسکن با حقوق کارگر، او را از تامین مابقی نیازهای ضروری خود از جمله غذا، پوشاک، درمان و تحصیل باز می دارد که چالش های زیادی را به همراه دارد.
منبع شفقنا