شفقنا- نشریات مرتبط با خودرو مانند «تاپ اسپید» می نویسند مسیر آینده این صنعت به نوعی به تکرار تحولات گذشته صنعت خودرو بستگی دارد. بر اساس گزارش های منتشر شده؛ صنعت خودرو بار دیگر مانند صد سال پیش از دو جنبه مهم است: از چه منابع انرژی برای تامین انرژی خودرو استفاده کنیم. تقاطع سرنوشت سازی که می تواند به نوعی تکامل تاریخی خودرو را به یاد بیاورد: از وسایل نقلیه بخار گرفته تا گازوئیل، بنزین و برق، و حتی پتانسیل سوخت هیدروژنی.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا از سایت مجله تاپ اسپید; خودروسازان بزرگی مانند مرسدس، آئودی و فولکس واگن توسعه موتورهای احتراق داخلی را به دلیل عواملی مانند رسوایی فولکس واگن دیزل گیت و استانداردهای آلایندگی آتی اتحادیه اروپا متوقف خواهند کرد. پیش‌بینی می‌شود که آینده صنعت خودرو توسط خودروهای خودمختار و بازارهای شهر محور هدایت شود. در همین حال، کالیفرنیا حتی با صدور یک فرمان اجرایی فروش خودروهای بنزینی را تا سال 2035 ممنوع کرده است و آینده صنعت حمل و نقل را نامشخص، متزلزل و پر از احتمال می کند.
در قرن هجدهم، یک رویاپرداز فرانسوی به نام نیکلاس کوگنو اولین نوع خودرو را ساخت. ماشین پیشگام او می توانست با سرعت هفت کیلومتر در ساعت با نیروی بخار حرکت کند. با این حال، دوران موفقیت خودرو هنوز فرا نرسیده بود و به دلیل سختی کار و مسائل اقتصادی و سرعت بیشتر اسب های واقعی، تلاش کوگنو به جایی نرسید.
قدم بعدی با توسعه موتورهای احتراق داخلی برداشته شد که حدود صد سال پیش اتفاق افتاد و می توان آن را یکی از موثرترین گام ها در حمل و نقل موتوری دانست.
در آن زمان بخار، بنزین (باور کنید یا نه) و حتی انرژی الکتریکی با یکدیگر رقابت می کردند و هنوز مشخص نبود کدام یک بر بقیه چیره می شود و کدام دوام بیشتری خواهد داشت. تا اینکه کارل بنز در سال 1885 از احتراق داخلی استفاده کرد و با موتور کوچک و سریع خود که با بنزین کار می کرد به انقلاب خودرو سرعت بخشید.
در آغاز قرن بیستم، هنری فورد با ایجاد اولین خط تولید، تولید انبوه و تاکید بر استانداردسازی، مرزهای جدیدی را به صنعت خودروسازی معرفی کرد. فورد یک تغییر پارادایم در صنعت ایجاد کرد و با تولید خودروهای ثابت و مقرون به صرفه برای توده ها (مثلاً با تولید 15 میلیون دستگاه فورد مدل T در دهه 1920)، صنعت خودرو را گسترش داد و خودروها را مقرون به صرفه و در دسترس توده ها قرار داد.
اما هر گلی یک خار دارد. در حالی که بیشتر قرن بیستم تحت سلطه سوخت های فسیلی بود، قرن بیست و یکم چالش های جدیدی را به همراه خواهد داشت که منجر به نوآوری در سوخت های جایگزین خواهد شد. در واقع، تکثیر انفجاری خودروهای بنزینی دارای هزینه های زیست محیطی متعددی از جمله افزایش تولید کربن و تسریع تغییرات آب و هوایی بود.
این باعث شد که غول های خودروسازی به سمت دیگری بروند. خودروهای الکتریکی که زمانی ضعیف و کند بودند، قهرمان خود را در تسلا پیدا کردند و با تسلا رودستر 2008 ثابت کردند که خودروهای الکتریکی می توانند با همتایان بنزینی خود رقابت کنند. اکنون، با ادامه چالش‌های موجود، بسیاری نیز به پتانسیل هیدروژن به عنوان سوخت جایگزین فکر می‌کنند. در واقع، با حرکت به سوی آینده، سفر خودرو از بخار به الکتریسیته و احتراق داخلی نشان دهنده تکامل رابطه ما با پیشرفت تکنولوژی و محیط زیست است.
چهارراه صنعت خودرو
مانند صد سال پیش، صنعت خودرو بار دیگر در یک دوراهی شگفت‌انگیز قرار گرفته است. حدود شش سال پیش، غول هایی مانند فورد و تویوتا وارد این تغییر پارادایم شدند.
در سال 2019، خدمات مالی دایملر سیاست جدید خود را برای کنار گذاشتن تدریجی موتورهای احتراقی، همراه با برندهای شاخص خود مانند مرسدس بنز اعلام کرد و پیش بینی کرد که تولید برق متحول کننده در راه است. آئودی و فولکس واگن نیز اعلام کردند که این روند را دنبال خواهند کرد. هوندا همچنین فاش کرده است که قصد دارد تا سال 2040 خودروهای تمام الکتریکی تولید کند. تصمیمات این سه غول خودروسازی آلمانی صرفاً عجیب و غریب نیست. آنها تصمیم گرفتند که این تصمیم را تحت تاثیر رسوایی فولکس واگن دیزل گیت و تغییر مقررات یورو 7 اتحادیه اروپا از سال 2025 اتخاذ کنند.تصمیماتی که صنعت خودروسازی را در آستانه عبور از عصر طلایی نوآوری و خلاقیت قرار داده است.
رمزگشایی چشم انداز 2030
آینده صنعت خودرو پر از حدس و گمان است. با این حال، مطالعات کلیدی مانند گزارش McKinsey در سال 2016، که با همکاری دانشگاه استنفورد تهیه شده است، به طور خلاصه به چگونگی تولید خودرو تا سال 2030 می پردازد. این گزارش پیش بینی می کند که 15 درصد از خودروها تا سال 2030 کاملاً مستقل خواهند بود. همچنین اشاره کرد که کالیفرنیا در فکر یک انقلاب بدون گاز تا سال 2035 است.
این ایالت با دستور اجرایی N-79-20 خود که به معنای واقعی کلمه ممنوعیت بزرگ موتورهای بنزینی پس از سال 2035 نامیده می شود، گام بزرگی به سوی آینده برداشته است. این دستورالعمل که توسط فرماندار گاوین نیوسام صادر شد، یک کالیفرنیا را تا سال 2035 پیش بینی می کند که دیگر خودروهای سواری موتور احتراقی در نمایشگاه های خود نخواهد داشت و خودروهای سنگین ده سال بعد نیز همین کار را خواهند کرد.
البته لازم به ذکر است که این بخشنامه تنها خودروهای نو را شامل می شود و خودروهای بنزینی فرسوده همچنان برای خرید و فروش عرضه خواهند شد. این بخشنامه از نظر قانونی نیز الزام آور نیست و صرفاً سازمان های دولتی را در مسیر صفر شدن انتشار کربن راهنمایی می کند.
روند بازار نشان دهنده تغییر به سمت خودروهای الکتریکی و هیدروژنی، بدون توجه به دخالت دولت است. روندی که یادآور تکامل تسلا از رودستر 2007 تا مدل‌های مقرون‌به‌صرفه امروزی است، نشان می‌دهد که خودروهای الکتریکی احتمالاً تا سال 2041 بر بازار تسلط خواهند داشت.
این امر باعث می شود که خودروهای کلاسیک بنزینی، به ویژه آنهایی که گیربکس دستی دارند، به محصولات کمیاب و محبوب تبدیل شوند. این بدان معناست که نگهداری این خودروها می تواند برای چند دهه آینده برای علاقه مندان به خودرو سودمند باشد.
تکامل دنیای خودرو در سال 2046 و پس از آن
در حدود یک ربع قرن، یعنی حدود سال 2046 به بعد، شاهد تغییرات زیادی خواهیم بود. با پیش‌بینی‌های کنونی مبنی بر اینکه خودروهای خودران تا سال 2030 حدود 15 درصد از وسایل نقلیه در جاده‌ها را تشکیل خواهند داد، پیشرفت بی‌امان این فناوری، سفری متحول‌کننده‌تر را نشان می‌دهد. در واقع، تا اواسط دهه 2040، وسایل نقلیه خودران حضوری عمیق و جسورانه در مناظر شهری خواهند داشت.
گارد لئونارد، آینده پژوه مشهور، معتقد است که تغییر در روش های حمل و نقل به معنای تغییر در پارادایم های فرهنگی خواهد بود. ماتریس شهری شهرهایی مانند نیویورک و شیکاگو و زیرساخت های متراکم آنها به شدت با طراحی گسترده شهرهایی مانند لس آنجلس، جایی که خودروها همچنان یک حضور ضروری هستند، در تضاد است. در مناطق غیر شهری، داشتن وسیله نقلیه یک گزینه غیرقابل جایگزین است.
نگاه به آینده نیز بیانگر تغییر و تحول احساسات و فرهنگ هاست. در حالی که علاقه مندان به اتومبیل امروزی عاشق رانندگی هستند، درک نسل بعدی از اتومبیل و رانندگی ممکن است متفاوت باشد. این ماهیت تغییر است: غیر قابل پیش بینی، اجتناب ناپذیر و اغلب تکان دهنده. با این حال، یادآوری این نکته مهم است که اگرچه مسیر آینده ممکن است دلهره آور به نظر برسد، اما همچنان نانوشته خواهد بود.
برای خواندن متن کامل خبر اینجا دیدن
منبع شفقنا
