سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه در گفت‌وگو با خبرگزاری راشاتودی، مناقشه اوکراین را جنگ نیابتی غرب با روسیه دانست که یک «مناقشه ژئوپلیتیک» است و آمریکا سعی دارد از طریق آن رقیب قدرتمند خود (روسیه) را حذف کند تا به هر طریقی شده در موضع سلطه باقی بماند.
وزیر خارجه روسیه با بیان اینکه «این تلاش‌ها بیهوده» هستند، گفت که پیش از حصول آتش‌بس، اوکراین و حامیانش وادار به پذیرش «واقعیت‌های قطعی تازه» خواهند شد.
ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌جمهوری اوکراین خواستار پس‌گرفتن تمامی مناطقی است که روسیه در این جنگ یا حمله قبلی در سال ۲۰۱۴ ضمیمه خاک خود کرده است. چهار منطقه «زاپوریژیا، دونتسک، لوهانسک و خرسون» که بخشی از خاک اوکراین محسوب می‌شوند، در اواخر سال ۲۰۲۲ با برگزاری همه‌پرسی توسط نیروهای روسیه، به خاک این کشور ضمیمه شدند. روسیه در سال ۲۰۱۴ نیز شبه‌جزیره کریمه را به خاک خود الحاق کرد.
اوکراین که از مدت‌ها پیش در فکر عضویت در ناتو بود، با حمله روسیه و الحاق بخش‌هایی از جنوب و شرق این کشور به خاک خود، در سپتامبر ۲۰۲۲ به‌صورت رسمی درخواست عضویت در این اتحاد نظامی را مطرح کرد.
کرملین اما می‌گوید صلح زمانی ممکن خواهد بود که اوکراین به کشوری بی‌طرف بدل شده، قید عضویت در ناتو و اتحادیه اروپا را زده و حاکمیت روسیه بر مناطق تصرف‌شده را به رسمیت بشناسد.
لاوروف در مصاحبه با راشاتودی گفت که اوکراین در هر توافق صلحی باید ازدست‌دادن دونتسک، لوهانسک، خرسون و زاپوریژیا را بپذیرد. او همچنین تهدید کرد که با گذر زمان، کار اوکراین برای دستیابی به توافق با روسیه دشوارتر خواهد شد.
او با یادآوری اذعان مقامات اوکراین و غرب به ساختگی بودن توافق مینسک – که درجاتی از خودمختاری را برای مناطق دونتسک و لوهانسک به رسمیت می‌شناخت – گفت که این اتفاق دیگر تکرار نخواهد شد.
اخیراً پترو پوروشنکو، رئیس‌جمهوری سابق اوکراین در گفت‌وگو با روزنامه‌ای ایتالیایی گفت که با توافق مینسک، فرصت پیدا کرد تا برای کشورش ارتشی فراهم کند و ادوات و تسلیحات نظامی خریداری کند.
همچنین آنگلا مرکل و فرانسوا اولاند (رهبران آلمان و فرانسه در ۲۰۱۵) نیز در اوایل سال میلادی جاری اعتراف کردند که معاهده مینسک ۲ تنها یک نمایش بود که به اوکراین فرصت تقویت قوای نظامی‌اش را داد.
وزیر خارجه روسیه گفت: اجازه نمی‌دهیم تضمین‌های امنیتی بر اساس وعده‌ها و اسناد غربی بنا شود. ما باید خودمان امنیت ملی‌مان را تضمین کنیم.
بااین‌حال، وزیر خارجه روسیه تصریح کرد که روسیه آماده است تا با آن دسته از کشورهای اروپایی همکاری کند که می‌دانند همکاری با روسیه برایشان بهتر از «تن‌دادن به بازی‌های ایدئولوژیک و ژئوپلیتیک» واشنگتن است.
او همچنین با بیان اینکه حمله روسیه به اوکراین به این دلیل آغاز شد که غرب روسیه را به چالش کشید، گفت: جهان (بعد از جنگ) تغییر خواهد کرد. وضعیت امروز حاصل واکنش غرب به عملیات ویژه نظامی روسیه در اوکراین است.
سرگئی لاوروف در ادامه با پرداختن به مسئله ارسال جنگنده‌های اف-۱۶ به اوکراین، گفت که روسیه آماده است تا در صورت تحویل این ادوات به کی‌یف، واکنش فنی – نظامی نشان دهد.
او با تکرار اینکه جنگنده آمریکایی اف-۱۶ می‌تواند سلاح هسته‌ای حمل کند، تهدید کرد که در صورت پرواز این جنگنده‌های در آسمان اوکراین، روسیه واکنش فنی – نظامی نشان خواهد داد.
این وزیر خارجه روسیه همچنین گفت که سامانه‌های پدافند هوایی روسیه میان جنگنده‌های حامل سلاح هسته‌ای و جنگنده‌های حامل تسلیحات متعارف تمایزی قائل نخواهند شد.
علاوه بر این، لاوروف با اشاره به تمایل کشورهای عرب به گروه اقتصادی بریکس گفت: این‌ها همه کشورهای بزرگی هستند و هر یک تا حدی در جهان عرب و اسلام رهبری می‌کنند. بی‌شک این (عضویت) گروه بریکس را غنی‌تر خواهد کرد.
الجزیره، مصر، عربستان سعودی و امارات ابراز تمایل کرده‌اند که با گروه بریکس – متشکل از بزرگ‌ترین اقتصادهای درحال‌توسعه – همکاری نزدیک‌تری داشته باشند. برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی اعضای بریکس هستند.
این دیپلمات ارشد روسیه گفت که شکی در فواید عضویت این کشورها نیست و پیوستن آن‌ها بدین معناست که بریکس نمایندگانی از یکی از بزرگ‌ترین تمدن‌های جهان خواهد داشت. او ادامه داد: این همچنین به تقویت بنیان‌های چندقطبی بلوک بریکس کمک خواهد کرد.
لاوروف گفت که تصمیمات بریکس با توافق اعضای آن صورت می‌گیرد و این بلوک سازوکاری برای هماهنگی مواضع اعضا در مورد گسترش این اتحاد ایجاد کرده است. کارشناسان در حال حاضر مشغول کار بر روی گزارش‌هایی هستند که در نشست این گروه در ماه اوت در آفریقای جنوبی قرائت خواهند شد و در آن زمان است که بریکس درباره پیوستن اعضای جدید تصمیم‌گیری خواهد کرد.
وزیر خارجه روسیه همچنین با بیان اینکه روسیه مایل به گسترش بریکس است، تصریح کرد که از پیچیدگی‌های خاص عضویت اعضای جدید آگاه است و آن را درک می‌کند.
