ابراهیم رئیسی رئیس دولت سیزدهم در بیست و چهارم بهمن ماه 1401 با دعوت رسمی رئیس جمهور چین به این کشور سفر کرد. اگرچه به گفته کارشناسان این سفر بیشتر جنبه نمایشی داشت، اما روز گذشته تصمیماتی در خصوص همکاری خودرویی ایران و چین گرفته شد.
علیرضا پیمانپاک رئیس سازمان توسعه تجارت با اشاره به نتایج این بازدید از تولید مشترک ایران و چین خبر داد.
وی در این خصوص به تسنیم توضیح داد: در خصوص تولید مشترک خودرو با شرکت های چینی، مقرر شد تا دو ماه آینده شرکت های خودروسازی داخلی و چینی برنامه ریزی جامع و مشخصی را انجام دهند و روند همکاری را طراحی کنند. تولید مشترک خودرو در ایران بنابراین در آینده نزدیک می توانیم از محصولات با کیفیت و با تکنولوژی بالا در کشور استفاده کنیم.
اکنون این موضوع مطرح می شود که تصمیم برای تولید خودروی مشترک ایران و چین اجرایی می شود؟
در ابتدا لازم به ذکر است که وزارت دفاع از امضای 12 قرارداد همکاری بین خودروسازان و قطعه سازان ایرانی و روسیه در شهریور ماه سال جاری به مبلغ 700 میلیون یورو خبر داد. اما همانطور که مشاهده می شود و قطعه سازان می گویند هنوز خبری از همکاری جدی و قطعی دو کشور نیست.
با توجه به اینکه قرارداد همکاری ایران و روسیه هنوز به مرحله اجرا نرسیده و طبق آخرین اظهارنظرها، خودروهای ایرانی مورد تایید روسیه نیستند و احتمال قطع این همکاری خودرویی بین دو کشور زیاد است، باید صبر کنید و ببینید تصمیم همکاری ایران و چین در چه زمانی و در چه شرایطی اجرایی خواهد شد؟
با انتشار خبر تولید مشترک خودرو ایران و چین این سوال مطرح می شود که قرار است این همکاری چگونه صورت گیرد؟
در ابتدا باید به این نکته اشاره کرد که همکاری دو کشور در صورتی باید صورت گیرد که قابلیت های صنعتی دو کشور مکمل یکدیگر باشند. چرا که خودروسازان و مونتاژکنندگان ایرانی داخلی سازی خودروهای چینی را به رینگ، داشبورد و قطعات کوچک و ساده محدود کرده اند.
در این میان باید به این نکته اشاره کرد که برخی کارشناسان معتقدند انتقال فناوری که از طریق واردات خودرو به کشور صورت می‌گیرد به قطعاتی مانند رینگ و لاستیک محدود می‌شود و واردات نیز باعث پیشرفت در کشور نمی‌شود. صنعت خودرو.
با توجه به اینکه در حال حاضر صنعت خودروسازی ایران به قطعات پیشرفته و به روز مجهز نیست و قطعه سازان همچنان مشغول تولید قطعات اولیه و قدیمی خودرو هستند، همکاری خودرویی ایران و چین چگونه باید موفقیت آمیز باشد؟
این روزها چین به یکی از ابرقدرت های دنیا در صنعت خودروسازی تبدیل شده و خودروسازان این کشور بازار خودروی کشورهای مختلف جهان را در اختیار گرفته اند و ایران نیز یکی از مشتریان این خودروسازان محسوب می شود. اما با توجه به وضعیت صنعت خودرو در این کشور، چنین سوالی مطرح می شود که آیا خودروسازان چینی حاضر به همکاری با ایران و ارائه فناوری خود در اختیار ایرانیان خواهند بود یا خیر؟
آیا همکاری دو کشور اقتصادی است؟
نکته دیگری که در رابطه با همکاری خودروسازی ایران با کشورهای خارجی مطرح می شود، دو کشور از همکاری منتفع می شوند. در این راستا کارشناسان معتقدند با توجه به عدم همکاری خودروسازان ایرانی با هیچ کشوری، خودروسازی مشترک یا همکاری خودروسازی را می توان نکته مثبتی دانست.
این طرح از نظر سیاسی نیز قابل اجراست. اما از نظر اقتصادی امکان پذیر نیست. ممکن است مسئولان این طرح را به مرحله اجرا برسانند. اما ضرر آن بر دوش اقتصاد یک جامعه است. هرچند هنوز جزییات این همکاری خودرویی منتشر نشده است اما به نظر می رسد این همکاری در بحث خودروسازی تنها با نیات سیاسی دو کشور ایجاد شده و اصلا جنبه اقتصادی ندارد.
در نتیجه همکاری با خودروسازان کشورهای صنعتی را می توان یک دستاورد دانست. حتی اگر این خودروسازان چینی باشند. اما این دستاورد زمانی در اقتصاد کشور عینی می شود که خارج از جنبه نمایشی و تبلیغاتی باشد.
