در این نوشتار تلاش شده است تا به این دو سوال در گزارشی که حاوی گفتگو با سه روزنامه‌نگار تُرک و کُرد است، پاسخ داده شود.
رجب طیب اردوغان، رییس‌جمهوری که از سال ۲۰۰۲ حزبش عدالت و توسعه و خودش بر ترکیه حکمرانی کرده‌اند، در انتخابات سال ۲۰۲۳ در مقابل کمال قلیچداراوغلویی قرار گرفت که حزبش برای آخرین بار در دهه ۱۹۷۰ قدرت را در دست داشته و خاستگاه فکری آن نیز از ۲۱ سال پیش و سقوط دولت چپ‌گرای بولنت اجویت به دلیل بروز بحران اقتصادی در کشور، جایگاهی در قدرت سیاسی حاکم پیدا نکرده است.
به هر روی، انتخابات با صف‌آرایی دو کاندیدای اصلی یعنی اردوغان و قلیچداراوغلو و حضور دو نامزد فرعی که با مکانیسم جمع‌آوری صد هزار امضا وارد عرصه رقابت‌ها شدند، آغاز شد. اگر چه یکی از کاندیداهای فرعی یعنی محرم اینجه، رهبر حزب مملکت، از انتخابات کناره‌گیری کرد اما کناره‌گیری‌اش آنقدر دیر بود که دیگر عملا امکان حذف نامش از برگه‌های چاپ شده آراء وجود نداشت.
اما کاندیدای فرعی دیگر سینان اوغان، یک آکادمیسینِ ملی‌گرایِ محافظه‌کارِ اهل شهر ایغدیر در مرز ایران و با تبار آذربایجانی، بود. او در سال ۲۰۱۲ از حزب راست افراطیِ حرکت ملی‌گرا وارد مجلس شد. سینان اوغان در سال ۲۰۱۶ با همراهی گروهی در درون حزب، به رهبری مرال آکشنر، خواستار برگزاری انتخابات درون حزبی و کنار رفتن “دولت باغچه‌لی”، رهبر کهنسال حزب حرکت ملی‌گرا شد. اما این حرکت درون حزبی شکست خورد و او به همراه با مرال آکشنر و امید اوزداغ از حزب حرکت ملی‌گرا اخراج شدند.
اگرچه با تاسیس حزب نیک در پاییز ۲۰۱۷ انتظار می‌رفت که اوغان در رده رهبری این حزب قرار گیرد اما ترجیح داد تا پس از انشعاب امید اوزداغ از حزب نیک و تشکیل حزب ظفر که مهم‌ترین خواسته‌اش اخراج اتباع خارجی از ترکیه است، فعالیت حزبی خود را از سر بگیرد. او در انتخابات دیروز به عنوان کاندیدای حزب ظفر و ائتلاف راست افراطیِ «پدر» شرکت کرد و با کناره‌گیری محرم اینجه، سبد رای شهروندان معترضی را به سوی خود جلب کرد که اگرچه نسبت به عملکرد اردوغان معترض هستند و خواستارِ تغییر اما به هر دلیلی از جمله مذهب علویِ قلیچداراوغلو حاضر به رای دادن به او نیز نیستند.
رای‌گیری ساعت ۸ صبح به وقت محلی آغاز شد، با پایان زمان رسمی آن و اتمام ممنوعیت قانونی اطلاع‌رسانی نتایج، خبرگزاری رسمی آناتولی در پی آغاز شمارش آراء از ساعت ۱۸ به وقت محلی، انتشار نتایج اولیه را شروع کرد. البته همانند انتخابات محلی سال ۲۰۱۹ انتشار نتایج اولیه با اعلام نتایج شمارش آراء در مناطقی که حزب حاکم عدالت و توسعه به لحاظ سنتی پایگاه فراگیرتری دارد، همراه بود. به همین دلیل، نتایج اولیه نسبت آراء اردوغان را ۶۰ درصد نشان می‌داد که حکایت از پیروزی قاطع او داشت.
در مقابل، تلویزیون خلق، مهم‌ترین رسانه مخالفانِ اردوغان، انتشار نتایج شمارش رای‌ها را بر مبنای مکانیسم ثبت آراء در مرکزیت حزب جمهوری خلق آغاز کرد که برای ساعت‌ها با نتایج اعلامی از سوی خبرگزاری آناتولی اختلافی فاحش داشت. اما کم‌کم نتایج اعلام شده از سوی این دو منبع به هم نزدیک شد و در نتیجه نسبت مجموع آرای اردوغان از ۶۰ به ۴۹ درصد و نرخ آرای جلب شده از سوی قلیچداراوغلو نیز از ۳۰ به ۴۵ درصد رسید.
در چنین شرایطی، صحبت از ۳ میلیون رایی به میان آمد که در مناطقی که عمده ساکنانش طرفدار حزب جمهوری خلق بودند، به صندوق‌ها ریخته شده بود ولی ناظران حزب عدالت و توسعه مدام نسبت به نتایج شمارش آنها اعتراض می‌کردند و مانع از امضای صورت‌جلسه نهایی می‌شدند؛ به طوری که آرای برخی از این صندوق‌ها تا ۱۱ بار بازشماری شد. رهبران حزب جمهوری خلق امیدوار بودند که با افزوده شدن نتایج شمارش آراء در این صندوق‌ها نسبت رای قلیچداراوغلو از ۵۰ درصد بگذرد و شکست اردوغان قطعی شود.
اما در نهایت، نتایج تغییر فاحشی نکرد تا اردوغان در سخنرانی سنتی‌اش که از بالکن ساختمان مرکزی حزب عدالت و توسعه در آنکارا ایراد می‌کند، برای نخستین بار پس از ۲۱ سال، حرفی از پیروزی قاطع خود نزند.
در مقابل، قلیچداراوغلو نیز در کنار رهبران ۵ حزب متحد با حزب جمهوری خلق ترکیه و نیز دو شهردار آنکارا و استانبول جلوی دوربین‌ها حاضر شد و گفت که برای ادامه جدال انتخاباتی در دو هفته آینده آماده است. او تاکید کرد که بیش از ۵۰ درصد رای‌دهندگان خواستار تغییر هستند. ظاهرا او با احتساب آرای ۵.۱۷ درصدی سینان اوغان در کنار آراء خود و نیز گروهی که با انتخابات قهر کرده‌اند، شمار ناراضیان از دولت اردوغان را بالای ۵۰ درصد برآورد کرده است.
تاثیر نتایج انتخابات مجلس بر رای‌دهندگان در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری
نوشین منگو، روزنامه‌نگار مخالفِ اردوغان که مدعی است در سال ۲۰۱۷ با فشار شخص او از شبکه خبری سی‌ان‌ان تُرک اخراج شده و در حال حاضر برنامه روزانه او در کانال یوتیوبش گاه چند صد هزار بازدیدکننده دارد، درباره تاثیر نتایج مجلس بر تصمیم رای دهندگان در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری می‌گوید: «بنظر من این امر مشروط به توافق اردوغان با سینان اوغان است. البته که توافق او با اوغان را راحت‌تر خواهد کرد.»
اما آدم متان، روزنامه‌نگار نزدیک به حزب عدالت و توسعه، می‌گوید: «قطعا نتیجه انتخابات مجلس روی تصمیم رای دهندگان در دور دوم تاثیرگذار خواهد بود. هم شهروندان عادی و هم فعلان اقتصادی و کارآفرینان خواستار بروز شرایط بلاتکلیفی و نااطمینانی نیستند.»
او افزود: «آقای رییس‌جمهور هم در این خصوص مردم را قانع خواهد کرد اما به نظر من بدون آنکه نیازی به قانع کردن مردم توسط آقای اردوغان باشد، شهروندان خود به خود رای‌شان را در همین راستا خواهند داد.»
اعتراض سیستماتیک عدالت و توسعه به نتایج صندوق‌ها
آدم متان، در پاسخ به این پرسش که آیا مخالفان اردوغان پیش‌بینی چنین اعتراض سیستماتیکی را از سوی ناظران حزب عدالت و توسعه به نتایج شمارش آراء برخی صندوق‌ها نکرده بودند، می‌گوید: «تا جایی که من از منابعم در حزب عدالت و توسعه کسب اطلاع کردم به اندازه‌ای که بزرگنمایی می‌شود، حزب ما نسبت به نتایج شمارش آراء صندوق‌ها اعتراض نکرده است. آقای قلیچداراوغلو هم در سخنرانی‌اش از اعتراض ما به نتایج ۳۰۰ صندوق در آنکارا و ۷۰۰ صندوق در استانبول سخن به میان آورد. حتما تصدیق می‌کنید که این تعداد صندوق تفاوت چندان زیادی در نتایج کلی ایجاد نمی‌کند. اساسا نتایجی که پس از رسیدگی به اعتراض‌های ما نیز به دست آمد، نشان دهنده همین امر بود.»
اما نوشین منگو که اخیرا در تلویزیون تازه تاسیس سوزجو به عنوان تحلیل‌گر مشغول به کارشده، می‌گوید: «حزب جمهوری خلق از تمامی صندوق‌ها و آراء تا جایی که می‌توانست، صیانت کرد.»
خانم منگو تاکید می‌کند: «اگر صیانت حزب جمهوری خلق نبود احتمالا شاهد اعلام پیروزی اردوغان در همان دور اول بودیم.»
سینان اوغان در دور دوم تعیین کننده خواهد بود؟
نوشین منگو می‌گوید: «در این انتخابات، سینان اوغان در موقعیت ” تاج‌بخش ” قرار گرفته و نقش و تعیین کننده‌ای پیدا کرده است. آن موج ناپیدا که در این انتخابات از آن سخن گفته می‌شد تا جایی که می‌فهمم در میان ملی‌گرایان سکولار شکل گرفته است. اما به نظر من او در موقعیتی قرار دارد که حتی اگر با هر یک نامزدها به توافق برسد، نمی‌تواند جامعه رای خود را به سمت آن نامزد هدایت کند. بخشی از رای دهندگان به اوغان به سوی اپوزیسیون و بخش دیگر به سوی اقتدارگرایان تمایل دارند لذا تصمیم اوغان لزوما تصمیم رای دهندگان او نخواهد بود.»
