تقلب مالیاتی در سپرده های شخصی

کد خبر : 32318
۲۸ آذر ۱۴۰۲ - ۱۴:۵۲

بانک هایی که تقریبا تمام بار تامین مالی اقتصاد را به دوش کشیده اند و سالانه با انبوهی از خطوط اعتباری مواجه هستند، اکنون به سزای کوتاهی های وزارت راه و شهرسازی خواهند رسید.

آنطور که اخیرا احسان خاندوزی وزیر اقتصاد و دارایی اعلام کرده بود، ۲۶ میلیارد و ۲۶۳ میلیون تومان جریمه برای بانک‌هایی که در پرداخت مسکن قصور کرده‌اند تعیین شده است. در عین حال بانک ها مجبور به پرداخت چنین جریمه هایی برای عدم پرداخت مسکن شده اند که به گفته محمدرضا جمشیدی، دبیر کانون بانک های خصوصی، دلیل اصلی آن وزارت راه و شهرسازی است. کندی در ارائه خدمات در بخش مسکن، زیرا سامانه ارسال متقاضی در مهلت مقرر ایجاد نشده و بانک ها نیز نقص یا اعتراضی نداشته اند.

فرشاد محمدپور، معاون بانک مرکزی با انتقاد از میزان جریمه، بانک‌ها را موظف به پرداخت جرایم مالیاتی به نسبت خودداری از پرداخت تسهیلات به متقاضیان معرفی‌شده و بدیهی است در صورت عدم وجود متقاضی برای جریمه عنوان کرد. تسهیلات، بانک ها مشمول جریمه مالیاتی نخواهند شد.

به گفته وی، اینکه بانک ها در مقابل پرداخت این تسهیلات مقاومت می کنند صحت ندارد زیرا اساسا متقاضی دریافت این تسهیلات نبوده و یا به بانک ها ارائه نشده است تا روند اعطای تسهیلات به این متقاضیان را پیگیری و اجرا کنند.

جریمه های بانکی از جیب سپرده گذاران

بسیاری از کارشناسان بازار سرمایه و کارشناسان اقتصادی بدون توجه به کوتاهی های وزارت راه و شهرسازی، اعمال جریمه های بانکی را نوعی جریمه برای سپرده گذاران و مردم عادی می دانند و نسبت به تبعات زیانبار آن برای نظام بانکی هشدار می دهند.

مجتبی امینی، کارشناس بازار سرمایه، آرای جریمه بانک ها برای تسهیلات مسکن را غیرمنطقی و غیرقانونی می داند و در این خصوص به فارس گفت: نباید سهامداران بازار سرمایه را نه به گردن سرمایه گذاران این صنعت و نه به سپرده گذاران انداخت. به دلیل عملکرد نامناسب سایر افراد

تحلیل داده های آماری موجودی کل سپرده ها، ریالی و ارزی بانک ها و موسسات اعتباری از فروردین 1399 تا مرداد 1402 نشان می دهد که حجم سپرده ها در شبکه بانکی از دو هزار و 777 میلیارد تومان در فروردین 1399 به هفت هزار رسیده است. در مرداد 1402، 886 هزار میلیارد تومب وارد می شود. بسیاری از این سپرده گذاران برای فرار از ریسک در سایر بازارها، سیستم بانکی را به عنوان محیطی امن برای سرمایه گذاری خود انتخاب کرده اند.

بدون شک اجرای چنین تصمیماتی باعث سلب اعتماد به این عنوان شده و ممکن است منجر به خروج سپرده های مردم از سیستم بانکی شود.

داستان از کجا شروع شد؟

ماجرای تعهد بانک به حمایت از حوزه املاک با افزایش سرسام آور قیمت ها در دو سال اخیر آغاز شد. پس از آن بود که بر اساس قانون افزایش تولید مسکن، بانک ها و مؤسسات اعتباری غیربانکی موظف شدند هر ساله حداقل 20 درصد از تسهیلات پرداختی نظام بانکی را با نرخ سود مصوب پول و اعتبار اختصاص دهند. شورا به بخش مسکن

بر اساس مفاد این لایحه، در صورت عدم رعایت این ماده قانونی از سوی بانک ها، سازمان امور مالیاتی کشور مکلف است معادل 20 درصد از تعهدات انجام نشده بانک ها و مؤسسات اعتباری را در قالب بودجه سالانه و سپرده وصول کند. در خزانه داری کل کشور طبق این قانون این مبلغ به حساب صندوق ملی مسکن واریز می شود.

تغییر سمت وزیر در کمتر از یک روز

پس از آنکه ابراهیم رئیسی در شورای عالی مسکن خواستار ارائه گزارشی از همکاری بانک ها در این زمینه از سوی وزیر اقتصاد و دارایی شد، احسان خاندوزی وزیر اقتصاد و دارایی اعلام کرد بر اساس گزارش تهیه شده از عملکرد 25 بانک. طبق رای تا 24 آبان ماه سال جاری. فرجام خواهی انجام شده، برای بانک های متخلف 26 میلیارد و 263 میلیارد تومان جریمه تعیین شده است.

این در حالی است که وزیر اقتصاد و دارایی در سوم آبان ماه سال جاری، یک روز قبل از رد جریمه بانک ها، این اظهارات را مطرح کرد.

در این میان بسیاری بر این باورند که فشار برخی از صاحبان قدرت می توانست در کمتر از یک روز باعث چنین تغییری در سمت وزیر شود.

بسیاری از کارشناسان اقتصادی و بانکی این تغییر موضع را نشان دهنده سیاست اقتصادی کشور نمی دانند و نسبت به پیامدهای وحشتناکی که می تواند در حوزه سپرده گذاری داشته باشد هشدار می دهند.

پیش نیازی که نادیده گرفته شد

اما آنچه وزیر اقتصاد و دارایی به آن توجه نکرد اجرای قبلی این مصوبه از سوی وزارت راه و شهرسازی است. به گفته محمدرضا جمشیدی، دبیر کانون بانک های خصوصی: دلیل عدم پرداخت تسهیلات مسکن توسط بانک های خصوصی، نبود شرایط لازم برای پرداخت و تاخیر در ایجاد سامانه مورد نظر توسط وزارت راه و شهرسازی بوده است. و بانک ها شکست یا شکایت نکردند.

وی با بیان اینکه بانک های خصوصی مقصر نیستند، گفت: قانون جهش تولید مسکن در سال 1400 تصویب شد و به گفته وی هزینه های ساخت و ساز باید توسط بانک ها پرداخت می شد.

وی افزود: در این راستا بانک مرکزی سهم هر بانک از این تسهیلات را مشخص کرد، اما شرط اساسی و لازم برای استفاده از این تسهیلات این بود که وزارت راه و شهرسازی سامانه‌ای ایجاد کند تا متقاضیان بتوانند درخواست خود را در آن ثبت کنند و وزارت راه و شهرسازی این درخواست را بررسی و تایید خواهند کرد.

دبیر کانون بانک های خصوصی ادامه داد: پس از تایید این درخواست توسط وزارت راه و شهرسازی به یکی از بانک هایی که سهمیه آن تمام نشده است ارائه می شود و آن بانک موظف است در مدت مقرر نسبت به پرداخت آن اقدام کند. 10 روز آینده به قانون جهش در تولید مسکن این کار و پرداخت این وام سامانه ای است که باید توسط وزارت راه و شهرسازی طراحی می شد.

وی خاطرنشان کرد: در آذرماه سال گذشته و بهمن ماه سال گذشته که یک سال از تصویب این قانون می گذشت، پس از رصد بانک های خصوصی، وزارت راه و شهرسازی نامه ای به بانک مرکزی نوشت که بر اساس آن اعلام شد. اینکه سامانه مورد نظر در حال راه‌اندازی است و بانک بزرگ اعلام کرد که در بهمن ماه سال گذشته بر اساس این مکاتبات رسمی با بانک‌های دیگر مذاکره کرده و در حال مذاکره با بانک‌های دیگر است. سیستم مورد نظر هنوز اجرا نشده بود و فقط به صورت استثنایی با برخی بانک ها مذاکره شده بود.

جمشیدی بابیان اینکه این سامانه تا پایان سال گذشته راه اندازی نشده بود و امکان ثبت نام متقاضیان وجود نداشت، گفت: حتی متقاضیان نیز نتوانستند وارد سامانه شده و درخواست خود را ثبت کنند، بنابراین امکان تحقق خواسته ها وجود نداشت. تعهدات بانک ها و پرداخت تسهیلات. البته این سامانه اوایل امسال راه اندازی شد اما وزارت راه و شهرسازی کسی را معرفی نکرد. بنابراین کوتاهی وزارت راه و شهرسازی در انجام وظایف خود ربطی به شکست بانک های خصوصی ندارد. حتی پس از ارائه متقاضیان، شرط اساسی این است که متقاضی ارائه شده شرایط دریافت وام را داشته باشد، یکی از این شرایط، تخصیص زمین به متقاضی است.

وی افزود: این در حالی است که برخی از متقاضیان ارائه شده به دلیل اینکه منجر به انعقاد قرارداد با بانک نمی شد، امکان استفاده از وام را نداشتند و حتی در صورت انعقاد قرارداد نیز شرایط لازم وجود نداشت. چرا که یک سوم پروژه ساخت باید اجرا می شد و برای 70 درصد باقیمانده نصب در نظر گرفته شد، زیرا طبق روال بانکی بانک مربوطه باید تضمین کند که از این وام در ساخت خانه استفاده شود تا بتوانیم نه من می بینم که نصب با تاخیر است.

تامین مالی بنگاه های اقتصادی بر دوش بانک ها.

شرکت های بزرگ دو راه بیشتر برای تامین مالی خود ندارند. یکی گرفتن وام از بانک ها و دیگری تامین مالی از طریق بازار سرمایه. سال هاست که مسیر بازار سرمایه بسته شده است چرا که در ایران بازار بدهی بزرگی نداریم و سهم بازار بدهی از کل بازار سرمایه ایران هرگز بیش از 10 درصد نبوده است. از سوی دیگر تامین مالی از این طریق مستلزم رعایت معیارهای دقیق است. بنابراین، اگرچه این روش یکی از بهترین روش های تامین مالی در دنیاست، اما فعالان اقتصادی ایران از تامین مالی از طریق بازار سرمایه ناامید هستند.

بر اساس آمارهای موجود، بار اصلی نظام مالی در ایران بر دوش بانک ها و از طریق سازوکارها است و تامین مالی از طریق سرمایه گذاری نقش ناچیزی دارد. جدای از این، دولت سالانه حجم عظیمی از بانک ها را انجام می دهد و سیستم بانکی مجبور به پرداخت بدهی است. نباید فراموش کرد که بخش بزرگی از نارضایتی بانک‌ها مربوط به بدهی دولت به این بانک‌ها و همچنین بخشودگی بدهی‌هایی است که این بانک‌ها بر اساس قوانین بودجه یا برنامه‌های عمرانی و غیره مجبور به پرداخت آن هستند.

مشکلات کاهش بدهی سیستم بانکی

سهولت اعتبار یکی دیگر از مشکلات نظام بانکی است که نه بر اساس قوانین بانکی، بلکه بر اساس وظایف پیشنهادی است. به عنوان مثال، دولت بانک ها را مجبور می کند تا برخی از شرکت های مشکل دار را تامین مالی کنند یا وام های خود را به تعویق بیندازند. در واقع برخی از این تسهیلات امکان وصول وجود ندارد و همین موضوع همانطور که گفته شد در واقع باعث از بین رفتن بخشی از دارایی های بانک می شود. نکته این است که بخشی از عدم تعادل بانک ها مربوط به عدم تعادل بودجه دولت و کسری آن است که دولت برای پوشش آن به سیستم بانکی روی آورده است، بنابراین اولین گام در اصلاح نظام بانکی و عدم تعادل بانک نباید انجام شود. دولت را تحت فشار قرار دهد تا بانک ها کسری بودجه را جبران کنند.

بخشودگی بدهی ها در ابتدا اندک بود، اما این بدعت به جایی رسیده که به مانعی بزرگ در اجرای اصلاحات بانکی و اقتصادی تبدیل شده و بعید است جلوی آن گرفته شود. هر سال دولت در بودجه ای که به مجلس می آورد رفع بدهی را پیش بینی می کند در حالی که بودجه دولت یعنی سیاست مالی ربطی به سیاست پولی ندارد. از یک طرف می خوانیم که می خواهیم بخش خصوصی را تقویت کنیم تا اقتصاد مردم رشد کند و از طرف دیگر سیستم بانکی را که بتواند از فعالیت های اقتصادی مثبت مردم حمایت و تامین مالی کند، ناکارآمد و لنگر بیاوریم. در زمین با سیاست های تخصیصی که پایگاه تخصصی مناسبی ندارند. مثلاً یک مدیر کل استان تصمیم می گیرد که سیستم بانکی به چه کسانی تسهیلات بدهد و بانک نمی تواند مقاومت کند. در این سیاست، منابع بانک از طریق تبصره های بودجه، تحت عنوان بخشودگی بدهی به اشتباه هدر می رود و هیچکس نمی تواند آن را کنترل کند.

ایلانا

منبع رکنا