به گزارش اخبار اقتصادی، کیوان جعفری تهرانی، تحلیلگر ارشد آهن بین الملل و فولاد وی با این مقدمه توضیح داد که در هر دو رویداد ایران نقش و سهمی در تحقق آنها نداشته است. به گفته وی، آخرین بار در کشورهای حاشیه خلیج فارس ما پروژه های ساخت و ساز خارجی دور همکاری ما به اوایل دهه 2000 و پروژه جزیره نخل دبی برمی گردد.

در ماه مارس، ایران و عربستان سعودی پس از سال ها بحث و گفتگو توانستند همکاری های سیاسی و تجاری با یکدیگر را احیا کنند. انتظار می رفت پس از گذشت مدتی از آغاز این همکاری ها، بخش دولتی و خصوصی بتوانند از فرصت های سرمایه گذاری و همکاری مشترک دو کشور استفاده کنند. با توجه به اینکه عربستان برنامه های زیادی در بخش معدن و سرمایه گذاری دارد، تقریباً هیچ اتفاق خاصی در زمینه سرمایه گذاری در ایران رخ نداده است.

کیوان جعفری تهرانی، تحلیلگر ارشد بازار بین المللی آهن و فولاد گفت: از مذاکرات جدید ایران و عربستان اطلاعی ندارم اما تا حدودی می توان نتیجه آن را مشاهده کرد. یکی از نتایج این برقراری روابط این بود که زائران ایرانی توانستند به طور دائم به حج مشرف شوند و پس از سال ها از آن لذت ببرند. من پتانسیل زیادی در عربستان سعودی می بینم.

وی ادامه داد: اگر انتظار داشته باشیم که عربستان در حوزه معدن در ایران سرمایه گذاری کند، این انتظار محقق نمی شود. خود عربستان سعودی برای برخی از پروژه های خود مانند شهر نئوم به 500 میلیارد دلار سرمایه نیاز دارد و علاقه مند به سرمایه گذاری خارجی است. همچنین در زمینه سرمایه گذاری 170 میلیارد دلاری در حوزه معدن، عربستان این رقم را از کشورهای دیگر دریافت کرده است. این بدان معنا نیست که عربستان سرمایه لازم برای سرمایه گذاری در تمام پروژه های خود را ندارد، بلکه این اقدام برای جذب سرمایه یک رویه رایج است و اگر کشوری بخواهد پروژه های بزرگی انجام دهد، تنها به خود وابسته نیست. منابع سرمایه، اما از سرمایه کشورهای دیگر نیز استفاده می کند. بنابراین اگر کشوری به دنبال جذب سرمایه گذار خارجی است، لزوماً به فکر سرمایه گذاری در کشور دیگری نیست.

این تحلیلگر افزود: تصور ما در روز اول این بود که رابطه ایران و عربستان باعث می شود شیوخ عرب یا دولت عربستان در پروژه های ایرانی مشارکت کنند. به نظر من این بعید است. یکی از امکانات بزرگی که داریم و معتقدم باید به آنها توجه ویژه ای داشته باشیم نیروهای جوان و تحصیلکرده ای هستند که به دلیل شرایط اقتصادی اگر کار داشته باشند با کارایی لازم از آنها استفاده نمی شود و بسیاری از جوانان بیکار هستند آنها می توانند به جای مهاجرت به شرکت های غربی و عدم بازگشت به عربستان سعودی مهاجرت کنند. این کشور پتانسیل شغلی بسیار خوبی دارد و در صورت انجام اقدامات لازم در این زمینه کارشناسان و کارشناسان تحصیلکرده ایرانی می توانند در عربستان مشغول به کار شوند. قرار نیست با جوانان ایرانی در عربستان سعودی مانند کارگران مهاجر هندی یا بنگلادشی رفتار شود. طبیعتاً رابطه ای که برای کار و اشتغال جوانان ایرانی در عربستان سعودی تعریف می شود با کارگران دیگر کشورها بسیار متفاوت است. این اتفاق باعث تبادل اطلاعات خوبی بین ایران و عربستان می شود و ممکن است انگیزه ای برای جذب سرمایه عربستان به ایران باشد. اگر طرف سعودی به پتانسیل بالای قشر تحصیلکرده ایرانی پی ببرد، طبیعتا انگیزه لازم برای سرمایه گذاری در ایران را پیدا خواهد کرد.

وی تاکید کرد: نباید تجربه اشتباه جام جهانی قطر 2022 یا اکسپو دوبی 2020 را تکرار کنیم و در هر دو رویداد ایران نقش و سهمی در تحقق آنها نداشت. آخرین باری که در پروژه های ساختمانی کشورهای خارجی شورای همکاری خلیج فارس در خلیج فارس همکاری داشتیم در اوایل دهه 2000 بود که به پروژه جزیره نخل دبی برمی گردد. در آن سال از بنادر جنوب ایران مانند بنادر عسلویه فقط برخی از مواد مانند انواع سنگ ها با بارج به دبی منتقل شد. پس از آن ایرانی ها در پروژه های عمرانی کشورهای حوزه خلیج فارس شرکت نکردند. به نظر من حضور ایرانی ها در پروژه های کشورهای حاشیه خلیج فارس هم دلیل است توسعه اقتصادی و انگیزه لازم را برای سرمایه گذاری کشورهای عربی در ایران فراهم می کند.