«من عاشق خودروهای الکتریکی هستم و یکی از اول خریداران این خودروها بودم. اما به شکل فزایندهای حس میکنم فریب خوردهام.» این آغازی است بر یادداشتی که مستر بین برای نشریه گاردین درباره خودروهای برقی و صنعت خودروسازی نوشته است.
روان اتکینسون کمدین مشهور عشق ماشینی است که خودش کلکسیون بزرگی از خودروهای گرانقیمت از مکلارن اف ۱ تا رولزرویس فانتوم را در اختیار دارد.
اتکینسون که فارغالتحصیل رشته مهندسی برق است با اتکا به برخی آمارها باور دارد که هزینه زیست محیطی ساخت خودروهای برقی که باتری لیتیومی دارند بالاتر از خودروهای درونسوز است و با در نظر گرفتن عمر حدودا ده ساله این باطریها آیندهای برای خودروهای برقی این چنین قابل تصور نیست.
او در این باره نوشته است: «با اینکه خودروهای برقی سریع و بیصدا هستند به نظر نمیرسد که راه حل مناسبی برای رفع مشکل آلودگی محیطزیست باشند. بر اساس آماری که کمپانی ولوو در اجلاس کاپ۲۶ ارائه کرد هنگام تولید خودروهای برقی تا ۷۰ درصد بیشتر نسبت به تولید خودروهای احتراق داخلی گازهای گلخانه تولید و در اتمسفر زمین پخش میشود.»
البته او در عین حال اشاره میکند که تحقیقات گستردهای برای ساخت باطریهای کاراتر و بهتر در جریان است و به نتیجههای خوبی هم رسیده اما باور دارد به دلیل اینکه حداقل تا چند سال آینده محصول این تحقیقات به صورت تجاری در دسترس نخواهد بود نمیتوان روی آنها حساب کرد.
اتکینسون در نقطه مقابل به سرمایهگذاری برخی کمپانیهای بزرگ چون تویوتا روی ساخت خودروهای هیدروژنی اشاره کرده است که در صورت موفقیت میتواند جایگزین بسیار مناسب و کارآمدی برای موتورهای درونسوز فعلی باشد.
سرمایهگذاری روی سوختهای ترکیبی ایده دیگری است که مستر بین در یادداشت خود به آن اشاره کرده است و پیشرفتهای پورشه در این زمینه نوشته است که آن هم میتواند مسیر دیگری به سمت ساخت خودروهای پاک باشد.
او در عین حال فکر میکند در شرایط کنونی با تغییر دیدگاه و رفتار مالکان خودرو فاکتور بسیار موثری است. از نظر این هنرمند مشهور که خودش کلکسیونی از خودروهای گرانقیمت را نگهداری میکند مردم باید تمرکزشان را روی نگهداری طولانی مدتتر خودروها بگذارند.
او به نقل از یک دوست طرفدار محیط زیست مینویسد: «اگر واقعا ماشین نیاز دارید، یک ماشین قدیمی بخرید و تا حد امکان کمتر از آن استفاده کنید.»
«پیشرانههای برقی روزگاری به شکل واقعی برای محیط زیست سودمند خواهند بود، اما آن روز هنوز فرا نرسیده است» یادداشت مستر بین با این جمله به پایان میرسد.