بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول یا OECD به طور منظم داده‌های اقتصادی رسمی از کشورهای جهان را منتشر می‌کنند اما از آنجایی که هیچ رویه استاندارد و مشترکی برای تعیین تورم، نوسانات ارز یا قدرت خرید واقعی در این کشورها وجود ندارد، به همین دلیل است که هر موسسه رتبه‌بندی نتایج متفاوتی ارائه می‌دهد.
متوسط درآمد ماهانه کشورهای جهان
داده‌های این جدول به وضوح نشان می‌دهد که کشورهایی مانند ایالات متحده و قطر عملکرد بسیار خوبی در بخش درآمدی دارند. شهروندان سوئیس پردرآمدترین مردم جهان هستند و با اختلاف زیادی از لوکزامبورگ در رتبه اول متوسط درآمد ماهانه قرار دارند. میان کشورهای پاکستان و افعانستان که در جدول فوق در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند، کشورهای آفریقایی وجود دارند که از کم‌درآمدترین کشورهای جهان هستند. در انتهای جدول نیز بر اساس آخرین آمار ثبت شده، افغانستان با درآمد ماهانه ۳۳دلاری قرار دارد.
در اینجا درآمد متوسط ماهانه در ایران، ۳۰۷ دلار برآورد شده است که در لحظه تنظیم گزارش معادل حدود ۱۵ میلیون تومان است. تقریباً همه کشورهایی که درآمد بسیار پایینی دارند، در دسته‌بندی کشورهای در حال توسعه با شرایط سیاسی و اقتصادی ناپایدار قرار می‌گیرند. البته این اعداد و ارقام آمارهای رسمی ثبت‌شده از سوی کشورها هستند و خدمات و فروش غیرقانونی در آمار دولتی لحاظ نشده است و این به نوبه خود باعث کاهش برآوردها از درآمد ناخالص ملی می‌شود.
کارگران و کارمندان در ازای کار خود حقوق دریافت می‌کنند. بنابراین یک فرد خوداشتغال نه دستمزد دارد و نه حقوق، اما کسب درآمد می‌کند. همچنین، کارگران یا کارمندان ممکن است نسبت به حقوق خود درآمد اضافی داشته باشند. این درآمد ممکن است حاصل از سود سرمایه یا هر منبع دیگری باشد. بنابراین درآمد یک فرد مجموع تمام درآمدهای او از منابع مختلف است.
داده‌های فوق بر اساس روش اطلس از ضریب درآمد ناخالص ملی و جمعیت یک کشور محاسبه می‌شود. درآمد همیشه به جمعیت داخل یک کشور یعنی افرادی که در آن زندگی می‌کنند، نسبت داده می‌شود اما آنها لزوما نباید تابعیت یکسانی داشته باشند و تنها اقامت معمولی در آن کشور کافی است. درآمد ناخالص ملی هر درآمدی که این ساکنان در کشورهای دیگر ایجاد می‌کنند را نیز شامل می‌شود.
