عمده تنش‌های ارزی کشور در طول آبان‌ماه رخ داده و عمده کاهش قیمت‌ها بعد از اردیبهشت‌ماه به وقوع پیوسته است. در نگاه اول می‌توان امسال همچون سال‌های گذشته، انتهای بهار و ابتدای تابستان را کف تقاضای ارزی سال برآورد کرد. از همین رو اخبار مرتبط با توافق هسته‌ای توانست قیمت دلار در بازار آزاد را تا محدوده ۴۵هزار تومان نیز کاهش دهد و در صورتی که دلار در بازار تک‌نرخی بود، احتمالا شاهد کاهش بیش از پیش آن نیز می‌شدیم. با این حال بعید است که قیمت دلار تا پایان تابستان جهشی داشته باشد.
مهرماه امسال موعد رسیدن به بند غروب برجام است. بعد از این تاریخ ایران می‌تواند برنامه موشکی و پهپادی خود را توسعه دهد و دستش برای توسعه صادرات و واردات فناوری بازتر می‌شود. بنابراین به نظر می‌رسد موعد نهایی رسیدن به توافق توسط طرفین در پایان تابستان است. در صورتی که به هر دلیلی ایران و غرب به توافق جدید نرسند، احتمال بازگشت غرب به مکانیزم ماشه و فروپاشی کامل برجام بسیار زیاد است.
با توجه به اینکه مهم‌ترین فاکتور در تعیین قیمت ارز، تحریم‌های هسته‌ای است، بازار ارز کشور نیز تا زمانی که تکلیف این توافق مشخص نشود، جهت‌گیری خاصی نخواهد داشت و در فاز اغما می‌ماند. سیاستگذار نیز می‌تواند در این دوره با توجه به تقاضاهای محدود ارزی، ثبات را در بازار ایجاد کند و قیمت دلار را در محدوده ۵۰هزار تومان نگه دارد. هرگونه افزایش قیمت ارز و رسیدن به محدوده سقف قبلی در صورت عدم‌توافق هسته‌ای و در نیمه دوم سال محتمل است.
