داستان تولید لندکروزر از دل جنگ جهانی دوم آغاز می شود. زمانی که کره شمالی به کره جنوبی حمله کرد، آمریکا می‌خواست از کره جنوبی، در مقابل کره شمالی که حامی آن شوروی بود، حفاظت کند. در آن هنگام،ژاپن تحت تصرف آمریکا بود.
آمریکا از ژاپن خواست تا خودرویی نظامی بسازد و در سال ۱۹۵۱، با الهام از جیپ‌های آمریکایی، این امر محقق شد. خودروی مذکور تویوتا جیپ BJ نام داشت. پیشرانه بکار رفته در آن هم ۳.۴ لیتریِ ۶ سیلندر خطی بود.
نسل هشتم J۳۰۰ (از ۲۰۲۱ تاکنون)
طراحی سنت شکنانه،پیشرانه های جدید با فناوری توربوشارژ،امکانات جدید و تنوع بیشتر در سفارش خودرو،از جمله ویژگی های نسل جدید لندکروزر هستند.
این نسل انتقاد های زیادی را از طرفداران دریافت می کرد.از جمله اینکه آن ابهت همیشگی را از دست داده یا اینکه پس از چندین سال،از موتورِ تنفس طبیعی به موتور توربوشارژ تغییر داده شده و…
این سری دو نوع پیشرانه‌ی ۳.۵ لیتری V۶ توئین توربو و ۳.۳ لیتری V۶ توربو دیزل دارد. پیشرانه توئین توربو، ۴۱۰ اسب بخار و ۶۵۰ نیوتون متر و پیشرانه‌ی توربو دیزل ۳۰۵ اسب بخار قدرت و ۷۰۰ نیوتون متر گشتاور تولید می کند.
از این نسل تعدادی به صورت دیپلمات و گذر موقت وارد ایران شده است.جالب اینجاست که در ایران،با وجود تفاوتِ پلتفرم با نسل های قبل،بعضی از مالکینِ لندکروزرِ سری ۲۰۰، اقدام به فیس‌لیفت خودروی خود به سری ۳۰۰ کرده‌اند!
