اکوایران: از نگاه فعالان اتاق بازرگانی تا زمانی که در این کشور سیاست درهای بسته، یعنی تحریم های داخلی و خارجی وجود داشته باشد، نتیجه این می شود که یک سری می فروشیم. از محصولات عمده فروشی و ارزش افزوده توسط کسانی پرداخت می شود که محصول را پردازش می کنند یا برندسازی می کنند، آنها درآمد کسب می کنند و ما در گوشه ای از جهان با سطح درآمد بسیار پایین منزوی می مانیم.
اخبار اقتصادی؛ در حال حاضر حتی استارت آپ های قوی موجود نیز نمی توانند وارد بازارهای جهانی شوند. «اکوایران» دلیل این وضعیت را از فرزین فردیس، عضو هیئت رئیسه اتاق بازرگانی تهران جویا شد. می گوید: درها بسته شد. ما از روز اول تولد تا زمانی که می خواهیم وارد بازار کار حرفه ای شویم، همیشه با درهای بسته و دیوارهای بسته روبرو هستیم. ما هرگز ندیدیم که یک هندی چگونه کار می کند و تصمیم می گیرد. من نمی خواهم غرب و شرق انجام دهم، ما همدیگر را در این منطقه ندیدیم. مثلاً فردی که در ترکیه متولد شده است چگونه تصمیم می گیرد، چگونه خرید می کند یا پارامترهای انتخاب او چه هستند، آیا آنها با پارامترهای انتخاب ما یکی هستند؟ آیا فرهنگ کاری شما با ما یکی است؟ وقتی می خواهم محصولی را طراحی کنم و به شما ارائه کنم، آیا شما همان پارامترهایی را دارید که یک ایرانی هنگام خرید دارد؟ یا تنوع دیگری از اولویت ها در آن وجود دارد.
فردیس می افزاید: من فقط در مورد کشورهای منطقه صحبت می کنم و به دورترین کشورهای آفریقا، آسیای جنوب شرقی، آفریقا یا اروپا نمی روم، اما یک ایرانی 30 ساله در فضای بین المللی چیزی را لمس نکرده است. و اگر دیده اید فقط در سطح شبکه های اجتماعی بوده است و این شبکه ها به افزایش تقاضا برای لمس و تجربه دنیا کمک کرده اند.
وی با اشاره به اینکه صادرکننده کالاهای معمولی مانند هندوانه هستیم، خاطرنشان کرد: می گوید: کشوری که با خشکسالی مواجه است چگونه می تواند هندوانه و گوجه فرنگی صادر کند؟ واردات گندم و صادرات محصولات با پایه گندم. البته، مدافعان پاسخ هایی دارند، اما ما نتوانستیم این محصولات را در سطح جهانی برند کنیم. حتی برای پسته و زعفران که محصولات استراتژیک هستند، برند شناخته شده جهانی نداریم.
فردیس می افزاید: محصول را به صورت عمده صادر می کنیم و این عمده در جای دیگری بسته بندی و علامت گذاری می شود. زیرا؟ زیرا ما مشتری را در سطح جهانی درک نمی کنیم زیرا درها به روی ما بسته شده است.
وی معتقد است تا زمانی که سیاست درهای بسته در حوزه‌های مختلف وجود داشته باشد، یعنی تحریم‌های داخلی و خارجی بر این کشور حاکم باشد، نتیجه این می‌شود که تعدادی از محصولات را به صورت عمده بفروشیم و کسانی که فرآوری یا تولید می‌کنند. برندها به آن ارزش افزوده می‌دهند و همچنان قصد داریم با درآمد بسیار پایین در گوشه‌ای از دنیا به فعالیت خود ادامه دهیم.
یکی از اعضای هیات مدیره اتاق تهران می گوید: البته استارتاپ های ما از این سقف شیشه ای رویاها بیشتر نمی شوند و سقف شیشه ای بازارها شعار می ماند مگر اینکه بلند شوند و بروند خودشان را در گوشه ای بسازند. دنیا با همین سختی، حتی در آن زمان هم نمی توان گفت که یک شرکت چند ملیتی بزرگ داریم که ریشه در ایران دارد. در واقع گروه استارتاپی ورزشی که نام بردیم بسیار معروف است اما به عنوان یک استارتاپ ایرانی در دنیا شناخته نشده است و به عنوان یک استارتاپ قطری برنده جایزه بهترین استارتاپ آسیا در زمینه ورزش و چندین مورد کشورهای اروپایی روی آن سرمایه گذاری کردند و اکنون یکی از استارت آپ های موفق در عرصه صنعت ورزش است.
منبع اکو ایران
