در خبرها آمده است که حجت عبدالمالکی، دبیر شورای عالی مناطق آزاد گفته است «دولت موفقیت سرمایه گذاری خارجی در مناطق آزاد را تضمین می کند». با فرض صحت چنین نقل قولی، نیاز به هشدار جدی است.
موفقیت سرمایه گذاری خارجی تضمین شده نیست و هیچ دولت خارجی نیز تضمین نشده است. دلیل این امر روشن است. سرمایه گذار خارجی سرمایه خود را به ما نمی دهد. او صاحب سرمایه است. این تفاوت بین سرمایه گذاری خارجی و مالی است. وقتی از کشورهای خارجی فاینانس دریافت می کنیم، منابع مالی در اختیار وام گیرنده ایرانی (اعم از دولتی یا خصوصی) قرار می گیرد. بنابراین وام دهنده خارجی می تواند بگوید من منابع مالی خود را در اختیار شما قرار دادم، کاری به سود یا نبودن استفاده شما از آن منابع ندارم و در موعد مقرر سود خود را مطالبه خواهم کرد. من هم برای دریافت اصل و سود وامی که داده ام ضمانت می خواهم.
اما سرمایه گذار خارجی سرمایه ای در اختیار دیگران قرار نمی دهد. پروژه ای را با سرمایه خود در کشور ما انجام دهید و مالکیت و مدیریت سرمایه در اختیار شماست. او تصمیم می گیرد که چگونه و به چه طریق از منابع استفاده کند. بنابراین، تضمین موفقیت شما به این معنی است که ما پیشاپیش می پذیریم که هزینه خطاهایی که ممکن است در مدیریت پول مرتکب شوید، متقبل می شویم. کدام عقل و منطق می پذیرد که کشور چنین تعهدی عجیب و نامنظم بپذیرد؟
تعهدات دولت در قبال سرمایه گذاران خارجی شامل مواردی مانند عدم مصادره سرمایه خارجی و اجازه برداشت سرمایه به آنها می شود. دولت ها به سرمایه گذاران خارجی قول می دهند که به حقوق مالکیت آنها احترام بگذارند و سرمایه آنها را غصب نکنند و رویه های گذشته مصادره و ملی کردن سرمایه خارجی را تکرار نکنند. آنها همچنین می پذیرند که هرگاه سرمایه گذار خارجی بخواهد سرمایه خود را از کشور خارج کند، مانعی ایجاد نمی کنند.
این تعهدات و تضمین های موفقیت سرمایه گذار خارجی کجاست؟ ادبیات سرمایه گذاری خارجی برای همه سرمایه گذاران در سراسر جهان روشن است. دادن وعده های موهوم و غیرعملی به سرمایه گذاران خارجی نه تنها باعث عدم جذب سرمایه گذاری خارجی نمی شود، بلکه نتیجه عکس خواهد داشت. بیش از همه سرمایه گذاران خارجی به دنبال مکانی امن برای سرمایه گذاری هستند و امن ترین مکان جایی است که عقلانیت وجود داشته باشد.
منبع: اکوایران
